بازی های لیگ به زودی آغاز می شود اما آیا مربی، بازیکن و سایر عوامل برگزاری یک مسابقه فوتبال حق ندارد در چنین شرایطی نگران باشد؟
در روزهایی که آمار مبتلایان به کرونا در کشور همچنان بالا می رود و خبر از سیر صعودی مبتلایان به این بیماری می‌رسد، در روزهایی که پزشکان و وزارت بهداشت هشدارهای لازم را می‌دهند، می‌توان نگران نبود؟ می‌توان آسوده پا به میدانی گذاشت که در آن برخورد با بازیکن حریف و هم تیمی اجتناب ناپذیر است؟
شروع لیگ فوتبال آلمان شاید انگیزه‌ای برای لیگ ما شد تا به فکر آغاز دوباره آن بیافتیم، اما آیا امکانات ما با کشورهای اروپایی برابری می‌کند؟ آیا هتلی را می‌توان رزرو کرد که تنها مختص به یک باشگاه باشد؟ می‌توان با یک پرواز اختصاصی به شهرهای میزبان سفر کرد؟
حال که تست کرونا دو بازیکن داخلی مثبت اعلام شده، حق داریم نگران باشیم. حق داریم نگران وضعیتی باشیم که کم قربانی نگرفته و در این بین جوان و پیر، ورزشکار و غیر ورزشکار نمی‌شناسد و به هیچ کسی رحم نخواهد کرد.
نگران وضعیتی هستیم که ممکن است از لیگ فوتبال ایران هم قربانی بگیرد. نگران امکاناتی هستیم که می‌دانیم با اروپا برابری نمی‌کند. اگر چه در شروع لیگ از کشورهای پیشرفته الگو می‌گیریم اما آیا در امکانات نداشته مان هم الگو پذیری می‌کنیم؟ آیا امکانات و بستر لازم را برای برگزاری بازی‌های لیگ فراهم کرده‌ایم؟
مربی نگران است، بازیکن نگران است و این نگرانی در این سیر صعودی مبتلایان به کرونا اگر نباشد، غیر عادی است. باید فوتبالیست‌هایی که نگران سلامتی خود، خانواده و جامعه شان هستند را درک کرد و به دغدغه های آنها احترام گذاشت.